लोक काव्य : स्वातंत्र्याचा मुक्काम हल्ली कुठं असेल ?

असं काही सांगा.. ज्यावरखरंच विश्वास बसेलस्वातंत्र्याचा मुक्काम सांगाहल्ली कुठं असेल ? ‘भगतसिंग’वाल्या गोळीत रेशनवाल्या पोळीतदिवा नसलेल्या घरात की.. वंचितांच्या स्वरात ? कष्टकऱ्यांच्या घामात‘शबरी’वाल्या ‘रामा’तफांदीवर लटकणाऱ्या प्रेतातकी.. डुकरं घुसलेल्या शेतात ? ‘बापू’च्या प्रसिद्ध... Read more »

लोक काव्य : सावित्रीबाई फुलेंचा पोवाडा..

ही धन्य सावित्री बाई sssहा हा हा हा..ही धन्य सावित्री बाई..आमुची आईवेगळी मायरोवूनी पायकोटी समुदायसज्ज झाला..उभे आभाळ पेलण्याला.. रं जी जी जी..!!धृ!! ही माय वेगळी न्यारीयुगांना भारीबघा दिलदारीसोडूनी जात – पात, घरदारकराया... Read more »

तू वेगळा सेनापती..!!

( मा. शिवसेनाप्रमुख गेलेत.. तेव्हा त्यांना वाहिलेली आदरांजली..!) तू वेगळा सेनापती अन वेगळे सरकार तू..तू ढाल अन तलवार तू, सैनिक तू सरदार तू..योगी तसा सम्राट तू, साधा तसा भन्नाट तू..तू मोकळ्या माळापरी,... Read more »

लोक काव्य : गोळी विरुद्ध गांधी

गोळी विरुद्ध गांधी –बापू..त्यांनी तुझ्यावर तीन गोळ्या झाडल्या !–तू मेला नाहीसपुन्हा पुन्हा उगवत राहिलासतनात, मनात, शेतात, रानात… कुठं कुठं !–आता त्यांनी गोळ्यांचे कारखानेच काढलेत !बघू या..गोळ्या संपतात की गांधी पुन्हा तरारून येतो... Read more »

लोक काव्य : आत्महत्या – ह्याची नि त्याची

गळफास त्यानेही घेतला गळफास यानेही घेतलाजीवानिशी तो ही गेला अन् जीवानिशी हा ही गेला हा बांधावरच्या बाभळीला दोरीने लटकून मेलातो कोटींच्या फ्लॅटमध्ये ओढणीला टांगून गेला तो लाखो चाहत्यांसाठी होता फिल्मी पडद्यावरचा हिरो... Read more »

लोक काव्य : ‘ बाप ‘ नावाची आई..!

रोज रात्र झाली कि मी शोधत असतो बाप..आयुष्याच्या क्षणाक्षणात अन् पुस्तकाच्या पानापानात..।बाप असतो मनाच्या हळव्या कोपऱ्यातली जागा..उसवलेल्या आयुष्याला सांधणारा सुईमधला धागा ..।। रडणारी हसणारी गाणारी आई दिसतेच सगळी कडे..आवंढा गिळतांना अश्रु पिणारा... Read more »